29 Eylül 2012 Cumartesi

İlk defa kaybetme korkusunu icimde hissediyorum.

Neydim ne oldum? Böyle başlamamıştı oysa ki. Bu iyi mi kötü mü onu da bilmiyorum. Hislerimin, sevgimin gün geçtikçe artmaya devam ediyor olması beni korkutuyor. Çünkü hiçbir zaman bu kadar çok olmadılar. Hep bir noktada bittiler ya da azaldılar. Hiçbir zaman artmaya devam etmediler. Korkutucu. Bir o kadar da güzel. Sarhoş gibi olmak güzel. Ama korkutucu.

Kaybetme korkusu. İçten ice yiyip bitiriyor beni. Hislerim gibi beraber bütün iç organlarımı yediler. Bağırmak istiyorum, durdurmak istiyorum ama yapamıyorum. Bi gün bunun biteceğinden de, bı gün yok olacağımdan da korkuyorum.

Bu Blogda Ara