... yürüme!

neredeler ki şimdi, bizim için bir zamanlar yaşamsal önemi olan o ötekiler - nerelere gittiler, nerelerde kaldılar: biz, arıyor, soruyor muyuz onları - neyiz ki biz zaten?! - - Anılar, ve anılar, ve anılar, ve unutmalar, ve unutulmuşluklar...

anılarımızı da unuturuz biz zaten - anımsamalarımız, zaten, unutulmuşluklarımızdır: anımsadıklarımız, zaten, çoktan, unuttuklarımız... ancak unuttuklarımızı anımsarız biz zaten: anılarımızı da, zaten, unuturuz; çoktan, unutmuşuzdur.

unuttuklarımız: nereye giderler acaba, nerededirler? - Öyle, unutulmuşlardır diye, toptan, hepten, çekip gitmiş midirler?

- Hayır, tabii ki, izleriz bizdedir, kalır bizde; kalırlar bizde, hiçbir yere gitmezler, gitmiş değillerdir:-

Unuttuklarımız, unutulmazlar zaten...

oruç aruoba - yürüme