... sanat kimin için?

şimdi sanat falan dedim ama aslında olay başka. 

bir şeyler yaratmak için hep birilerini bahane etmeme artık kızmaya başladım. 

daha doğrusu kızmıyorum da artık saçma buluyorum.

çünkü eninde sonunda o insan hayatımdan çıkıyo. 

bunu şöyle çözümleyebiliriz. 

ya hayatımda var olan ve var olmaya hep devam edecek insanları bahane ederek bir şeyler yapabilirim

ya da bahanelerden artık kaçıp kendi kendime bir şeyler yapabilirim.

her ikisi de makul bence. 

şimdi düşünüyorum da gitmişim tablo boyamışım. üstüne bişiler yapıştırmışım, yazmışım, çizmişim.

ee nooldu, şimdi hiç birinin bi anlamı yok.

muhtemelen parçalanıp çöpe bile atılmış olabilir. 

atsın. o değil benim sorunum.

sorun bunlar için sarf ettiğim çaba ve zaman.

evet o zaman için çok güzel, romantik ve normal geliyor ama...

sanırım herşeyin bir sonu var. 

ve bazen bazı şeylerin bitmesi gerekiyor. 

sonuçta sanat benim için abicim. bu sonuca vardım. saçma mı oldu bilmiyorum. çok da önemli değil şu anda :)