22 Ocak 2010 Cuma

... I'm broken like you!

büyüdükçe insan daha da yalnız oluyor.
sürekli birilerine tutunma ihtiyacı; içten içe, fark ettirmeden büyüyüp, bütün ruhu kuşatıp rehin alıyor.
bir sürü arkadaşın olabilir, geniş bir ailen olabilir, sevgilin, kocan, bir hayat arkadaşın olabilir.
ama sen yalnızsın.
anlaşıldığını, anlaşılacağını, yalnız kalmayacağını düşündükçe, bir şeylere, birilerine tutunmaya çalıştıkça daha da yalnız olacaksın. ne kadar uğraşırsan o kadar yalnızsın.
bu böyle.
ve üzgünüm ki değişmeyecek. kimse seni anlamayacak, kimse ne hissettiğine önem vermeyecek, kimse sana ve duygularına saygı duymayacak ve kimse gerçekten yanında olmayacak.

çünkü herkes kendi için...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Bu Blogda Ara