13 Ocak 2011 Perşembe

... bir gariplik var ama ne!

bu sabah uyandım. tuvalet doluydu ve ben yine geç kalmıştım. zaten gözlerimi açamıyordum. hayattan nefret ediyordum. çok mutsuz ve huysuzdum. klasik bir sabah.
saçlarım çok pisti ama vaktim de yoktu. o yüzden saçlarımı yıkamaya başladım.
işte o sırada sürekli yaptığım ve yaptığımı bildiğim halde aslında normal gelen hareketin hiç normal olmadığını fark ettim.
kafamda sürekli olmayacak senaryolar kuruyorum.
tanımadığım insanlarla, tanıdıklarımla, kendimle ilgili. o olaylarda vereceğim cevapları hazırlıyorum. böyle dersem böyle algılanır ama bence öbür türlü söylemeliyim diye.
her seferinde bambaşka bir hikaye hatta hayatımla uzaktan yakından alakası olmayan hikayeler. belki de hayatım boyunca hiç bir zaman yaşamayacağım senaryolar. ve ben.
bilemedim...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Bu Blogda Ara